Qui soi ?
Régis Latapie
Fabricant de flabuta de tres traucs, tamborin a còrdas e clarins deras Pirenèas.
Era passion dera husta e dera musica trad
Se soi uei factor d’instruments tradicionaus e lutèr, qu’ei solide per’mor que soi musicaire e cantaire jo madeish, per’mor qu’aimi eth tribalh manuau de precision e eth faiçonatge dera husta en particular, per’mor qu’eras musicas tradicionaus gasconas e pirenencas e’m hèn vibrar’ Mes, tà èster aunèste, que crei qu’ei tanben per’mor qu’èi hèra d’escadença d’aver pogut encontrar monde sus eth mié camin de qui m’an permetut d’experimentar e de complir eth mié caminament
Ua enfança peras Hautas Pirenèas,
A Ibòs, a dus pas deras Pirenèas Atlanticas, enter Bigòrra e Bearn, dens aqueth país a on era cultura tradicionau e demora viva. Era cultura deth cant polifonic tot prumèr, per’mor qu’ei era de qui m’a atraçat prumèr. En amator mes tanben en prò, que canti dab mes d’un grop de polifonias. E be n’ei eth cant de qui a horgat era mia aurelha musicau, que d’ei era sua practica quotidiana de qui’m pòrta era rigor de qui èi besonh tath acordatge deths instruments.
Era oportunitat de viatjar :
Qu’ei en prénguer distància deth país de qui èi pres consciéncia qu’era tradicion gascona e pirenenca ei un tresòr vertader. Qu’èi tanben constatat qu’eth temps non perdona pas : qu’ei pro sonque d’ua generacion o duas tà hèr desparéisher ua tradicion de qui ei totun eth rebat dera amna d’ua region e d’aqueras e aqueths de qui i viven. Alavetz en 2009, que decideishi qu’era mia plaça ei athièu, e que d’ei ara cultura occitana de qui vòli dedicar era mia energia !
Eth encontre dab Marcel Gastellu
ath començar deras annadas 2000 e eth aunor de l’aver pogut acompanhar en bòsc : que m’ac a tot aprés sus era seleccion deths boishs, eras tecnicas d’abatatge deths arbes, de segatge e de secatge deth boish. Que d’ei dab eth de qui èi constituit eras mias prumèras resèrvas de husta destinada a devénguer flabutas, en 2001. Marcel Gastellu qu’ei tanben eth prumèr de qui m’a iniciat ath art dera factura de flabutas tradicionaus de tres traucs deth Bascoat, dera Bigòrra e de Bearn.
Era mia passion tath tornatge d’art,
d’aver pogut tribalhar regularament dab un torn a husta e melhorar eras mias tecnicas de fabricacion d’instruments mercés a estagis de tornatge d’art. Eth tribalh deth lutèr e factor d’instruments que d’ei tanben un tribalh de recèrca : continuar d’experimentar de navèras faiçons de hèr, de navèths sistèmas tà desvolopar adarron çò de qui’m sembla melhorar era sonoritat o eth jòc.
Eth accès a de nombrós instruments ancians,
flabutas de tres traucs, tamborins a còrda e clarins… E d’aver pogut escotar Jaqueish Roth a’m parlar dab hèra de generositat e de passion deth sué tribalh de recèrca immense sus eras flabutas e tamborins a còrdas ancians de Gasconha. Uei, que’n soi capable de reprodusir flabutas de tres traucs ancianas a partir deths loés relhevats de mesuras, e eths instruments de musica collectats que demoran era mia inspiracion e era mia basa de tribalh tara creacion deths instruments.
Ua formacion per Estève Holmblat,
factor de flabuta barròca e de tres traucs professionau e autodidacte, de qui era arrenomada passa largament eras frontèras. Que m’a transmetut eth sué saber-hèr de factura instrumentau e eth sué metòde tà obténguer eth mes bon son d’ua flabuta. Hens eth sué talhèr, qu’èi constatat que finessa e rigor èran eras duas qualitats essenciaus deth fabricant d’instruments tradicionaus.
Que volerí donc díser mercés !
> Mercés a Marcel Gastellu, Estève Holmblat, e Jaqueish Roth, eths miés mèstes e iniciators.
> Mercés a Eric Mathieu de m’aver metut ua flabuta a tres traucs ara man e de m’aver dit « jòga ! ».
> Mercés a Eric Julian de partatjar era mia passion deth collectatge de clarins (clarins ancians de Bigòrra e de Gasconha)
> Mercés a Philippe Bolton taths sués conselhs tà çò deth entertien deths instruments
> Mercés a tots eths de qui non mentavi pas ací mes de qui saben que pensi ad eths (que’s coneisheràn !).